En dat hoewel men weet dat de oorsprong van dat probleeem ligt bij een eeuwenoud ondergronds beekje komende van de hoger gelegen wijk Padua en die in het geval van wateroverlast op onregelmatige tijdstippen uitmond in een (tijdelijk) vijvertje in het grasperk voor 107-109-111.
En dat hoewel het probleem officieel gekend is sinds de jaren 70.
En dat hoewel er een structurele oplossing bestaat.
En dat hoewel de aanstelling van een architect voor onze gedwongen mede-eigendom beslist werd in 1999.
En dat hoewel er vonnissen bestaan sinds 2005, 2007, 2009, ... .
Wij (de ca. 260 mede-eigenaars) hebben op advies van onze raadsman in 1986 de verantwoordelijkheid van de bouwheer overgenomen en hebben daarvoor een schamele aalmoes gekregen (zie de afrekening van 2006).
Waarom werd die afrekening nog niet ter goedkeuring voorgelegd?
Of voorgelegd aan de accountant aan te stellen door de AV in uitvoering van de rechtsgeldige en door niemand betwiste beslissing van de AV 2008 ?
Een opinieartikel in de krant van vandaag heeft mij eraan herinnerd dat er wanneer er een wil is er een weg is. De Nederlanders hebben dat aangetoond na de overstromingen in 1953.
Een citaat uit het artikel "Fatalisme zal niet helpen" van Gerard Bodifée:
"Toch ligt de verantwoordelijkheid voor de bescherming tegen natuurrampen niet enkel bij de overheid. Zij moet ook door de burger mee gedragen worden. Nog altijd worden woningen gebouwd in valleigebieden van Vlaamse rivieren waar het water zijn natuurlijk weg naartoe zal vinden zodra het land weer een regenbui te veel te verwerken krijgt. Het probleem is gekend, maar na enkel droge jaren algauw weer vergeten. Voor de problemen die dan vroeg of laat opduiken, draagt de overheid haar deel van de verantwoordelijkheid wegens de bouwvergunning die zij verleende, en weegt de rest van de schuld op de bouwmaatschappijen en de opdrachtgevers.
De hulpverlening zelf levert vaak het enige opbeurende nieuws in deze tragische omstandigheden. De inzet en toewijding waarmee hulpdiensten en vrijwilligers medeburgers in nood bijstaan, is hartverwarmend en binnen de grenzen van de menselijke mogelijkheden ook doeltreffend. De natuur slaat blind toe, maar voor de mens biedt de mens de enige hoop op redding en troost."
1 opmerking:
Het editoriaal van 15.11.2010 in de krant heeft als onderwerp "Vreemd, we zoeek geen schuldigen" (zie http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=4H322JR3).
Het is ook lezenswaard in deze context.
Ciaat: [i]"Dé grote vraag die voorlopig ontweken wordt, is echter: komt dit maar ééns om de 100 jaar voor of zal dit vaker voorkomen omdat dit, net als de smeltende gletsjers en het stijgend zeewater, voortvloeit uit de toenemende verstoring van het wereldklimaat die we veroorzaken?
We moeten uitgaan van het laatste. En dus moet versneld doorgegaan worden met het Kyoto-beleid en het beleid om anders met energie om te gaan."[/i]
Over wat mocht er niet gedebateerd worden tijdens de AV van 2001?
Was het niet over de impact van de Kyoto normen op onze mede-eigendom ???
Een reactie posten